Toko Online@Bajuku

Sabtu, 16 Maret 2013

Tilu Wanoja




MAESARAH nyaring dina kaayaan awakna asa pasiksak. Pararegel. Manehna maksakeun hudang bari tuluy babatek. Unggal isuk ge kieu, gerentesna. Sanggeus poe kamari pagaweanana jiga nu moal rapih, meh meakeun tanagana.
Ret kana jam nu naplok dina tembok kamar, karek ge satengah tilu. Jrut  turun tina dipan, hawa karasa nyelesep. Hordeng dibuka-bukakeun. Plong jandela kamar. Hawa seger minuhan rohangan kamar.
Maesarah kalaur ti kamarna. Kasampak Diwa, salakina masih sare dina korsi. Buligir teu dibaju-baju acan. Enya, peuting teh hawa karasa bayeungyang. Geus sabaraha taun manehna jeung salakina sare masing-masing? Aya kana dalapan taunna. Teu hayang ngaganggu nu keur tibra, manehna ngaleos ka cai.
Ayeuna poe Saptu, pagawe pabrik bagian garajihan. Nu balanja sok teu katadah. Ti kamari Maesarah geus minuhan warungna nu aya di peuntaseun pabrik garmen. Tapi manehna inget, masih rea keneh barang nu can aya. Wayahna tas subuh manehna kudu buru-buru ka pasar. Jam genep kudu geus bisa mukakeun warung.
Maesarah micinta hirupna, pagaweanana. Najan karasa cape, jeung teu kurang pangbayu ti salaki, manehna tetep tagen. Resep boga panghasilan sorangan teh, teu gumantung teuing ka salaki. Boga kabebasan finasial sorangan...
Tas solat subuh Maesarah geus nyerepet na motor muru pasar. Ukur dua puluh menit ge geus nyampe. Sagala nu rek dibeuli geus aya na uteukna jeung geus apal kudu ka beulah mana ngajugjugna. Sajam rengse. Mulangna samotor ringkung ku kardus eusi rupa-rupa balanjaan.
Teu ka imah heula, tapi tuluy ka warungna. Panon poe mimiti meletek. Mukakeun gebyog terus palpikpek meresan balanjaan, diatur satempatna-satempatna. Rupa-rupa barang kabutuhan meh pepek. Ti mimiti kueh-kueh, sabun odol, roko, katut tektek bengek nu diperlukeun, kumplit. Warung manehna memang jadi pangjugjugan pagawe pabrik lantaran sagala nyampak.
Geus rengse, nu balanja mimiti jul-jol. Maesarah ngaladangan sapinuh kacintaanana kana pagaweanana. Dalehdeh jeung cepet. Teu weleh dibarung ku banyol.
Masih kaburu nelepon salakina.
“Halo, Pah? Tos ugah?”
“Atos..” tembal salakina ti beulah ditu. “Mamah tos di warung?”
“Muhun... Kanggo sarapan mah tos sayagi... Bade ka mana ayeuna?”
“Biasa mah..nguseup..”
“Nya, jig bade nguseup mah. Dugika enjing, nya?”
“Enya...”
Maesarah nutup teleponna. Biasa mun salakina rek nguseup sok sapoe sapeuting. Datangna pasti poe minggu isuk-isuk.
“Saha, Ceu?” Cek saurang lalaki nu balanja.
“Caroge..”
“Caroge? Kutan Euceu gaduh caroge, manawi nyorangan wae..” Cek eta lalaki bari nyerengeh.
“Nya gaduh atuh...tukang warung ge manusia...”
“He he he...Si Euceu mah bisa wae... Pedah we tara tembong ka dieu...”
“Gaduh kasibukan masing-masing apanan. Euceu di dieu, itu caroge mah damel di tempat nu sanes...”
“Ohh...”
Jeung memang enyana salakina mah langka ngalanto ka warung. Saolah-olah teu urusan da warung mah nu pamajikan, manehna mah teu nyaho nanaon. Keur Maesarah mah teu jadi masalah. Ongkoh aya kadinya ge sok geregeteun. Najan ngabantuan laladang kalah loba tatanya ngeunaan harga barang nu dibeuli ku nu balanja da teu apaleun tea. Jaba manehna ngaladangan, jaba nembalan salaki. Leuwih hade euweuh di dinya.
Tabuh satengah tujuh jol Tia, anakna.
“Mamah...” Cek Tia.
“Ya, sayang...” Tembal Maesarah. Apal pasti menta duit keur jajan. Song dibere sapuluh rebu.
“Nuhun, Mah...” Cek Tia
“Bapa tos mangkat, Tia?”
“Teu acan. Bade ka mana kitu bapa, Mah?”
“Biasa pan nguseup..”
“Ih, nguseup wae bapa mah taya kabosen...”
Maesarah nyerengeh.
“Dah Mamah...” Cek Tia bari ngaleos ka beulah kaler, muru sakolana.
“Dah...”
Beuki beurang, nu balanja beuki kerep. Maesarah beuki sibuk. Cape. Tapi resep. Antukna jiga taya kacape.


**

ATIKAH geus elekesekeng. Nu nyebut rek datang jam tilu sore teh, ayeuna geus meh jam lima can jol keneh wae. Sms mah sms, tapi teu dibales. Nelepon sarua teu diangkat. Antukna keuheul...
“Keur ngeukeupan Si Maesarah ta...” Dadana kahuru rasa timburu.
Lengo ka jalan. Nu laliwat teh lain deui-lain deui. Pokona mah lamun nepika jam genep taya ka dieu, ulah harep bisa meunang kasenangan di imah ieu, Maesarah ngancam lalaki nu dianti-antina.
Tapi jam lima leuwih dua puluh aya motor asup ka buruan imahna. Tina sora motorna Atikah apal nu datang teh pasti Diwa. Komo da motorna tuluy diasupkeun ka garasi, beuki pasti eta teh Diwa.
“Telat-telat teuing,” Cek Atikah jamedud.
“Biasa...rada hese indit ti panguseupan. Keur resep lauk rea nu nyorang...” Tembal Diwa bari celengok nyium pipi Atikah.
“Emh, bau hanyir....” Atikah nyurungkeun Diwa, ogo. “Ibak heula jig...”
“Enya atuh da asa rareged..”
“Bade ku cai haneut?”
“Moal ah...”
Atikah ngasongkeun anduk nu geus disadiakeun. Teu lila Diwa ngoloyong ka kamar mandi. Gebrus mandi, awakna karasa seger. Di ruang makan, Atikah mukakeun tudung saji. Dahareun geus ngabarak, nang nyiapkeun ti tadi.
“Geura makan, Kang,” Cek Atikah sanggeus Diwa rengse mandi jeung disalin.
“Siap... Si Aa mana?” Cek Diwa nanyakan anak Atikah.
“Biasa diamankeun ka ninina...” Tembal Atikah bari nyerengeh.
Heuleut satengah jam Atikah jeung Diwa rengse dalahar. Diwa nangkeup Atikah ti tukang...
“Akang kangen...” Diwa nyium punduk Atikah..
“Ih, getek...” Atikah ngajerete.
Tapi Diwa teu paduli. Manehna beuki sumanget ngagalentoran Atikah.
“Sore keneh, Kang...” Atikah haroshos.
“Bae...”
Diwa mangku Atikah ka kamar. Sagalana ngagolak ari geus di jero kamar mah. Beuki rongkah. Duanana kalebuh dina lautan birahi nu ngagalura jeung ngagairahkeun.
Atikah apal saha lalaki nu keur ngagalentoran manehna: salaki batur, salaki Maesarah. Manehna sorangan, najan geus sataun teu puguh jeung salakina, hirup papisah,  tapi can resmi karagragan talak. Statusna masih boga salaki. Tapi manehna yakin, hiji waktu manehna bakal ditalak ku salakina, sarta Diwa bakal jadi milik manehna sorangan. Lain nu Maesarah, lain nu batur, tapi nu manehna. Nu manehna sapinuhna.
Naon nu sok diangen-angenkeun ku manehna ngeunaan lalaki ideal aya dina diri Diwa. Kasep. Intelek. Enak diajak ngobrol. Muaskeun manehna di tempat sare.
Teu kawas salakina nu cahuleun pisan. Taya inisiatip, sagala kumaha awewe. Atikah teu butuh ku lalaki kitu. Lalaki mah kudu jadi pamingpin dina rumah tangga, lain dipingpin ku pamajikan.  Egois di tempat sare, ukur puas manehna wungkul, ari pamajikan mah teu diperhatikeun.
Beda tanah ka langit jeung Diwa mah.
Hanjakalna Diwa masih keneh salaki Maesarah.
Tapi hiji waktu, nya hiji waktu... Diwa kacida berhargana batan kudu nimbang-nimbang kasieun disebut ngarebut salaki batur, ngaruntagkeun rumah tangga batur. Manehna teu paduli...Nu penting Diwa kudu jadi milikna. Kudu! Hiji waktu! Najan kumaha jalanna...
Geus meh dua tahun Atikah boga hubungan rencep jeung Diwa, tapi manehna can wani menta kapastian ditalak ku salakina. Geus dua taun teu dikipayahan, teu jadi soal da manehna ge boga usaha sorangan nu cukup. Ngan lamun Diwa geus kacekel omonganana, daek ngawin manehna jeung miceun Maesarah, manehna rek menta ditalak.
Sagala kabisa nu dipiboga ku Atikah dina ngirut Diwa, diketrukeun sangkan eta lalaki teu bisa hojah ti manehna. Teu bisa leupas ti manehna. Sasat dipitapak. Engke geus karingkus sagemblengna, tinggal manehna nu ngadalianana. Tapi saayeuna manehna ngarasa Diwa masih keneh bimbang. Enya teu pernah nguciwakeun manehna, tapi kanyaahna ka Maesarah masih aya keneh. Satekah polah manehna keur mupus Maesarah dina hate Diwa...
Atikah yakin....yakin pisan...hiji waktu Diwa bakal ninggalkeun Maesarah.
Hiji waktu bakal ngawin manehna.
Hiji waktu... Nya hiji waktu...
Najan teuing iraha....

**

DEWI keur nginget-nginget deui jaman manehna SMA di Ciamis. Dua puluh tilu taun geus kaliwat. Teu karasa, asa anyar keneh horeng geus kaliwat puluhan taun. Tapi rea keneh panineungan nu karasana endah. Paingan cenah mangsa SMA mah mangsa pangendah-endahna, tuda enya kitu pisan.
Inget ka babaturanana nu bageur. Nu pikalucueun. Nu pikasebeleun. Utamana inget ka urut kabogohna jaman SMA: Diwa. Dadana teu weleh ngageter lamun inget ka manehna. Diwa, Diwa... Aneh puguh, eta lalaki teu leungit-leungit tina kalbuna. Najan geus kasaput waktu sakitu puluh taun, perasaan manehna ka Diwa taya robahna saeutik ge. Tetep micinta. Tetep miharep bisa papanggih deui. Tetep, tah ieu nu leuwih aneh, bisa ngahiji dina hirup rumah tangga. Padahal manehna geus rumah tangga. Diwa oge pasti geus rumah tangga.
Carita hirup memang taya nu bisa neguh. Jiga tatarucingan nu hese jawabanana. Tapi kadang pinuh ku nu teu disangka-sangka. Nya, teu sangka Dewi oge bakal papanggih deui jeung Diwa.
Basa ngalongok kolotna di Ciamis, hiji waktu Dewi aya perlu ka kota, di parkiran Pajajaran ari gok teh jeung... Diwa!
“Diwa! Ieu teh Diwa?” Dewi meh ngagoak nempo lalaki nu hirup na kalbuna beurang jeung peuting aya hareupeunana.
“Muhun...” Tembal Diwa, jiga nu asa-asa ka manehna.
“Ning jiga nu teu emut ka abi, Di?” Dewi asa kuciwa.
“Ah, henteu...mung asa teu percanten we. Dewi, kan?”
“Ah, Diwa mah...enya atuh ieu teh Dewi. Piraku hilap...”
Inget jaman SMA, Dewi jeung Diwa, sok disaleongkeun Dewi jeung Dewa ku babaturanana mah.
“Moal hilap dugika iraha wae ge...” Cek Diwa.
“Sami atuh...”
Ngaheneng sakeudeung. Dewi ngararasakeun hatena nu ujug-ujug ngagalura. Mun teu era ku jalma nu tas baralanja mah manehna hayang ngagabrug Diwa. Nangkeup Diwa satakerna...
Diwa ngajakan Dewi ka rumah makan nu teu pati jauh ti dinya. Kabeneranana teh teu pati rea jalma nu dalahar. Atuh rada nyalse ngobrol oge.
“Diwa tos sabaraha putra?” Cek Dewi.
“Dua...pameget sadaya. Dewi?”
“Nol...” Cenah bari nyerengeh.
“Nol kumaha maksadna?” Diwa bangun nu heran.
“Nol...teu acan gaduh hiji-hiji acan...”
“Har, naha?”
“Teu acan dipercanten we ku Gusti Alloh...”
Rea-rea deui obrolan harita. Ngaguar panineungan mangsa papacangan keur SMA.
Nya ti harita kalbu Dewi asa kabetot deui ku mangsa lawas. Mangsa jeung Diwa ngarenda carita asih. Jadi sering nelepon. Jadi sering mulang ka Ciamis, nepungan Diwa. Atawa Diwa nu ka Bandung, nepungan Dewi.
Nepika Dewi boga angen-angen kieu, bae manehna rek menta talak ka salakina, da bonganna teu daek boga budak. Cek dokter, salakina nu mandul. Bae dicandung ku Diwa oge...

***

DIWA nyemprung na motor nembus hawa peuting. Dina tonggongna nyorendang tas nu eusina jeujeur. Hawa halodo karasa tiris.
Cikeneh Dewi nelepon. Untungna manehna geus kaluar ti imah Atikah.
Hate Diwa bimbang.
Maesarah...geus puguh pamajikanana.
Atikah...lebar ku geugeutna jeung motahna di tempat sare.
Dewi...panineungan lawas nu ngajirim deui.
Hhhhhh...kudu milih mana ieu aing? Bet asa jadi arjuna... Nu mana nu kudu dipiceun. Atawa arah tiluanana?
Motor terus ngadius.
Meulah peuting.
Meulah tirisna hawa.***

Tidak ada komentar:

Posting Komentar